I-POD και άντε γεια...

          Πιάνω τα άσπρα ακουστικά μου και την μαύρη ζακέτα μου και είμαι έτοιμη να αγγίξω τον ουρανό.
Αφήνω το σπίτι μου πίσω και ξεκινάω το μικρό μου ταξίδι με το αγαπημένο μου κομμάτι
να ηχεί στα αυτιά μου. 
          Περνάω μέσα από πράσινα τοπία και καμιά φορά αγναντεύω το ηλιοβασίλεμα.
Ο κόσμος με κοιτάει περίεργα... όλοι σκέφτονται << Μα τι κάνει μόνη της;>>
αλλά δεν ζούμε για τον κόσμο, σωστά;
         Στο μυαλό μου πρωταγωνιστούν στιγμές αξέχαστες, λόγια που έπρεπε να είχαν μείνει στη σκιά...
Υποθέσεις ότι εσύ κρύβεσαι κάπου κοντά μου με κάνουν να κλείνω τα μάτια προσπαθώντας να αντικρίσω την πραγματικότητα. Δεν μ' αρέσει άλλο αυτό το τραγούδι. Με κάνει και κλαίω. 
         Βγάζω το i-pod από την τσέπη και αλλάζω το τραγούδι. Μαγικά αλλάζω την διάθεση μου την ίδια στιγμή. Είναι ωραίο να ταυτίζεσαι με τα λόγια του τραγουδιού. Καμιά φορά νιώθεις πως έχουν γραφτεί για εσένα.
     Κάνεις μια απότομη κίνηση και κοιτάζεις πίσω σου. Ψάχνεις απεγνωσμένα τον άνθρωπο που σε παρακολουθεί. Μα, κανείς. Μόνη είσαι. Μαζί με τα δέντρα... 
       Ακούω συζητήσεις που δεν μου αρέσουν. Οι γονείς μου προσπαθούν να σκαρφιστούν το μέλλον μου, ο αδερφός μου τσακώνεται με την κοπέλα του και η γιαγιά μου, μου φωνάζει που άγγιξα τα κοσμήματα της. 
Δεν μένω λεπτό παραπάνω στον κόσμο αυτόν.Σε ένα κόσμο που είναι φτιαχτός που είναι βουτηγμένος στην υποκρισία και στα ψέματα, όχι ΠΟΤΕ.   Πιάνω το i-pod μου και άντε γεια... Φεύγω.



<< Στο μυαλό μου δεν χωράνε υποσχέσεις, το έργο το χω δει μη με τρελαίνεται... το πλοίο των ονείρων μου με πάει, σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε...>>