Friday 7 January 2011

Μια ταινία που αξίζει.

FINDING NEVER-LAND
(ψάχνοντας την χώρα του ποτέ.)
 Μια ταινία σταθμός για' μένα. Αφού πρωταγωνιστεί και ο τρομερός Johnny Depp. Η ταινία είναι για την ζωή του
J.M Barrie που γνωρίζοντας μια οικογένεια γεμίζει με έμπνευση και γράφει τον Πίτερ Παν. 
<<Where your imagination will take you>>
  Από μικρή θυμάμαι πως ο Πίτερ Παν ήταν από τα αγαπημένα μου παιδικά. 
Μέχρι πέρσι όμως δεν είχα καταλάβει το αληθινό νόημα. Αφού είδα και την συγκεκριμένη ταινία τα κατάλαβα όλα. Το πως μας κυνηγάει ο χρόνος, ασταμάτητα μέχρι να μας καταπιεί, το πως κάπου εκεί έξω υπάρχει και η δική μας Χώρα του Ποτέ. Το πως είναι, είναι προσωπικό θέμα του καθένα, ή ποιοι βρίσκονται εκεί μέσα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αφού βρούμε αυτή τη Χώρα δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ. Όταν θα είμαστε εκεί θα νοιώθουμε χαρά, ευτυχία. Η φαντασία μας θα μας οδηγήσει εκεί. Ένα άλλο σημείο που μου άρεσε στην ταινία ήταν ο μικρός Πίτερ είπε <<it's just a play.>> Απλώς ένα έργο. Μια τόσο μικρή λέξη μπορεί να εκμηδενίσει τα πάντα. Τίποτα δεν είναι -απλώς-. Μόνο αν το επιλέξουμε. Τα πράγματα και οι καταστάσεις παίρνουνε τη σημασία που τους δίνουμε εμείς. Με άγγιξε πολύ αυτό το έργο και όσες φορές το δω θα χρειαστώ ένα πακέτο χαρτομάντιλα και τα μάτια μου θα έχουν την ίδια λάμψη. Κάθε φορά. Με έβαλε σε σκέψεις. Με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ..."Και η δική μου Χώρα του Ποτέ;" Λίγα σημερινά έργα σε προκαλούν να σκεφτείς. Και λίγοι σημερινοί ηθοποιοί σου δημιουργούν τέτοια συναισθήματα. Αν κάποιος τα διαβάζει αυτά και δεν έχει δει την ταινία να πάει αμέσως στο video-club να την νοικιάσει γιατί αξίζει..

Όσο μπορείς...

Κι αν δεν μπορείς να κάμμες την ζωή σου όπως θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
μην την εξευτελίζεις μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στές πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτιλίζεις, πηγαίνοντας την, 
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντας την
στων σχέσεων και των συναστροφών την καθημερινήν ανοησία
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική..


Κ.Π Καβάφης



Έχω να πω ότι αυτό το ποίημα είναι το αγαπημένο μου. Δεν είναι φανταστικό πόσο βαθύ νόημα

μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάποιες απλές, καθημερινές λέξεις; 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
   

Thursday 6 January 2011

27 Νόμοι στον έρωτα.

Τους διάβασα σε ένα βιβλίο και σκέφτηκα να τους μεταφέρω εδώ...Οι περισσότεροι είναι αληθινοί.



1)Οι πιο επιθυμητές είναι συχνά και πιο μακριά από εσένα
2)Το πόσο σε αγαπάει κάποια είναι αντιστρόφως ανάλογο στο πόσο την αγαπάς
3)Ο πλούτος δεν εξαγοράζει την αγάπη αλλά σε τοποθετεί σε πολύ πλεονεκτική θέση
4)Για κάθε καλή πράξη υπάρχει μια όχι και τόσο καλή ανταπόδοση
5)Οι εξυπνότεροι έρχονται πάντα τελευταίοι
6)Αν κάτι φαίνεται πολύ ωραίο για αληθινό, είναι ψεύτικο
7)Η στιγμή που ενδιαφέρεσαι πιο πολύ για κάποια είναι η στιγμή με τη μεγαλύτερη πιθανότητα αυτή να ενδιαφερθεί για άλλον
8)Όσο πιο όμορφη είναι αυτή που σε αγαπάει τόσο πιο εύκολα μπορεί να σε αφήσει χωρίς τύψεις.
9)Τίποτε δεν καλυτερεύει με το πέρασμα των χρόνων
10)Το πόσο σέξι θεωρείσαι είναι 50% ό,τι έχεις και 50% ό,τι νομίζουν οι άλλοι ότι έχεις
11)Στο σκοτάδι όλες φαίνονται πιο όμορφες
12)Πριν βρεις την πριγκίπισσα θα φιλήσεις πολλούς βατράχους
13)Ο έρωτας είναι ο θρίαμβος του παραλογισμού πάνω στη λογική
14)Μια γυναίκα δεν ξεχνάει τους άντρες που είχε ενώ ένας άντρας τις γυναίκες που δεν είχε
15)Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός σοφού και ενός ηλίθιου όταν ερωτεύονται
16)Ο έρωτας είναι για τον άντρα η αυταπάτη ότι η μία γυναίκα διαφέρει από την άλλη
17)Μετά το διαζύγιο θα είναι η πρώην σου "μέχρι ο θάνατος να σας χωρίσει
18)Είναι πιο εύκολο να βρεις ερωτικό σύντροφο όταν ήδη έχεις
19)Καμία δεν είναι τόσο όμορφη όσο νομίζει
20)Η ανυπομονησία είναι το 98% της ευχαρίστησης
21)Αν ο Α θέλει τη Β ενώ εσύ θέλεις τη Γ, ο Α έχει περισσότερες πιθανότητες με την Α παρά εσύ με τη Γ (συχνά Α και Γ ταυτίζονται)
22)Εάν προσπαθείς να επιλέξεις μεταξύ δύο γυναικών πάντα διαλέγεις τη λάθος
23)Όταν σου λέει "θέλω να μείνουμε φίλοι" δεν θα σου τηλεφωνήσει ξανά
24)Αν η σημερινή ημέρα είναι τέλεια θα τελειώσει στις 12 τα μεσάνυχτα
25)Όσο πιο ειλικρινής είσαι με κάποια τόσο πιο πιθανό είναι να σε αντιπαθήσει
26)Ακόμη και για την πιο όμορφη του κόσμου υπάρχει κάποιος που δεν την αντέχει
27)Οι άντρες αγαπούν σπανίως και έντονα, οι γυναίκες συχνά και λίγο

ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ

http://www.youtube.com/watch?v=nfwWKCRth_A 
      Μια μελωδία που αγγίζει και τα πιο απόκρυφα σημεία της δικής μου καρδιάς και είμαι σίγουρη και σε 
άλλους ανθρώπους.. Το ακούς και χάνεσαι.

( Είναι βράδυ και ήθελα τόσο πολύ να αναρτήσω κάτι και καμιά φορά τα λόγια είναι φτώχια και η καλή μουσική σπανίζει στις μέρες μας.)

Wednesday 5 January 2011

Υποκρισία.

Προχθές το βράδυ αποφάσισα να εξερευνήσω λίγο τον έξω-εφηβικό κόσμο. Βγήκα στα πιο κοολάτα στέκια, άραξα και η παρέα μου δεν μπορούσε να σταματήσει να κάνει μια συγκεκριμένη διαδικασία:

      Βγάζω πακέτο με τσιγάρο- το ακουμπώ στα χείλη μου- το ανάβω- παίρνω την πρώτη τζούρα 
και κάνω γκριμάτσα "ευχαρίστησης"- πιάνω το ποτήρι με τον καφέ- στάχτες, καπνοί, αποτσίγαρα, μπύρες, σουβλάκια, ψεύτικα φιλιά. 
  Τους κοιτούσα με απορία.Μην νομίζεις, δεν είμαι το αθώο καλό παιδάκι που ακούει μόνο τη μαμά του, η μαθήτρια του 20. Τα 'χω κάνει αυτά. Το τσιγάρο και το μπουκάλι της μπύρας υπήρξαν και για' μένα καλύτεροι φίλοι.
Μια βασική διαφορά; Ποτέ δεν το θεώρησα μαγκιά, ούτε περίμενα να πάω στην πιο in-cafeteria της γειτονιάς για να το κάνω. Για να με δουν όλοι οι υπόλοιποι. Αυτά τα παιδιά εκείνη την ημέρα αντάλλαξαν σταυρωτά φιλάκια με τα παιδιά που αντιπαθούσαν. Τους έλεγαν <<Βρε αγάπη μου, που χάθηκες;>> και μετά τα ξευτέλιζαν.
και κριτίκαραν το ροζ κολάν που δεν πήγαινε με το κόκκινο μπουφάν, που ψεύδιζαν, που πήραν κάτω από τη βάση στα μαθηματικά, ό,τι αρνητικό εντόπισαν.
Είχαν τόσα πολλά να πουν, να θάψουν, να κακολογίσουν. Πάντα για τους άλλους.
Ποτέ για τον εαυτό τους. Κι εγώ ήμουν εκεί και τα κοιτούσα. Δεν μίλαγα, είχα μείνει άφωνη.
  Ναι, πρέπει να το παραδεχτούμε, ζούμε στον κόσμο της υποκρισίας.
Ιστοί από ψέματα υφαίνονται καθημερινά από ανθρώπους που θεωρούμε φιλαράκια.
Η καρδούλα που στέλνουμε στο FACEBOOK αντιστοιχεί με μια λίστα με βρισιές και μια αγκαλιά τι είναι;
Ιστοί. Όχι από αράχνες. Από ανθρώπους. Ιστοί με ψέματα...
Μια πισώπλατη μαχαιριά... Έτσι καταντήσαμε. Να ζούμε στην υποκρισία.
Ένα κόσμο ψεύτικο. Ψεύτικα συναισθήματα, ψεύτικοι άνθρωποι, ψεύτικα λόγια.
Τι φοβόμαστε; Γιατί δεν λέμε τι πραγματικά αισθανόμαστε;
Θα ξεκινήσω εγώ. Θα σου πω την αλήθεια και μόνο. Δεν θα είμαι πια εκεί. Λυπάμαι.
Υποκρινόμαστε για να μην πληγώσουμε. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε πως με την υποκρισία, we hurt people even more. 
Γεννηθήκαμε σε ένα κόσμο βουτηγμένο στην υποκρισία, θα πεθάνουμε στον ίδιο κόσμο,
αλλά ας ζήσουμε αξιοπρεπώς τουλάχιστον...τι λέτε;

Όνειρα

Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Οι σκέψεις μου οργίαζαν και στα μάτια μου έπλαθα εικόνες και στιγμές που ανυπομονώ να ζήσω. Και μετά από ένα τόνο νερό και λίγο γράψιμο, να ο ύπνος. Επιτέλους.

Δεν το περίμενα αυτό που ονειρεύτηκα.
Πάλι πρωταγωνιστούσε αυτός... 
Ο γνωστός Αυτός που κάθε κορίτσι υποφέρει για χάρη του...
Δεν ήταν εκεί παρών όπως πιστεύεις...
Μόνο το όνομα του άκουγα...
Δεν έβλεπα τα μάτια του, ούτε αντίκρισα την όψη του.
Ήταν όπως και στην πραγματική ζωή.
Παρών αλλά απών. 
Και η μόνη ερώτηση που χαροπαλεύω να απαντήσω είναι -Γιατί;
Γιατί να βλέπω εικόνες από το παρελθόν;
Μέρη που ήμουν; Μέρη που αγάπησα;
Ανθρώπους που νοσταλγώ; 
Προσπαθώ να ξεχάσω το παρελθόν, να ζήσω το παρόν, και να φροντίσω για το μέλλον.
Αλλά χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει ούτε τώρα ούτε αύριο. Αλλά αν ζεις κάθε βράδυ αγκαλιά με το παρελθόν και τα δάκρυα καίνε στα μάγουλα σου, χάνεις το τώρα.
Και εγώ δεν θέλω να το χάσω, αλλά το πριν με κυνηγάει. Απροσδόκητα, χωρίς τη θέληση μου.
ΦΥΓΕ!
 

Tuesday 4 January 2011

I-POD και άντε γεια...

          Πιάνω τα άσπρα ακουστικά μου και την μαύρη ζακέτα μου και είμαι έτοιμη να αγγίξω τον ουρανό.
Αφήνω το σπίτι μου πίσω και ξεκινάω το μικρό μου ταξίδι με το αγαπημένο μου κομμάτι
να ηχεί στα αυτιά μου. 
          Περνάω μέσα από πράσινα τοπία και καμιά φορά αγναντεύω το ηλιοβασίλεμα.
Ο κόσμος με κοιτάει περίεργα... όλοι σκέφτονται << Μα τι κάνει μόνη της;>>
αλλά δεν ζούμε για τον κόσμο, σωστά;
         Στο μυαλό μου πρωταγωνιστούν στιγμές αξέχαστες, λόγια που έπρεπε να είχαν μείνει στη σκιά...
Υποθέσεις ότι εσύ κρύβεσαι κάπου κοντά μου με κάνουν να κλείνω τα μάτια προσπαθώντας να αντικρίσω την πραγματικότητα. Δεν μ' αρέσει άλλο αυτό το τραγούδι. Με κάνει και κλαίω. 
         Βγάζω το i-pod από την τσέπη και αλλάζω το τραγούδι. Μαγικά αλλάζω την διάθεση μου την ίδια στιγμή. Είναι ωραίο να ταυτίζεσαι με τα λόγια του τραγουδιού. Καμιά φορά νιώθεις πως έχουν γραφτεί για εσένα.
     Κάνεις μια απότομη κίνηση και κοιτάζεις πίσω σου. Ψάχνεις απεγνωσμένα τον άνθρωπο που σε παρακολουθεί. Μα, κανείς. Μόνη είσαι. Μαζί με τα δέντρα... 
       Ακούω συζητήσεις που δεν μου αρέσουν. Οι γονείς μου προσπαθούν να σκαρφιστούν το μέλλον μου, ο αδερφός μου τσακώνεται με την κοπέλα του και η γιαγιά μου, μου φωνάζει που άγγιξα τα κοσμήματα της. 
Δεν μένω λεπτό παραπάνω στον κόσμο αυτόν.Σε ένα κόσμο που είναι φτιαχτός που είναι βουτηγμένος στην υποκρισία και στα ψέματα, όχι ΠΟΤΕ.   Πιάνω το i-pod μου και άντε γεια... Φεύγω.



<< Στο μυαλό μου δεν χωράνε υποσχέσεις, το έργο το χω δει μη με τρελαίνεται... το πλοίο των ονείρων μου με πάει, σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε...>>

Εγώ.

Αν ψάχνεις για λογική, άστο. Μπορώ να σου προτείνω χιλιάδες σελίδες αλλά όχι την δικιά μου. Αν ψάχνεις για σωστή ορθογραφία και σωστό δομημένο κείμενο, μπορώ να σου προτείνω άλλα μέρη. Εδώ, μην ψάξεις για κάτι... γιατί είναι ένα χάος. Όπως ακριβώς θα χαρακτήριζα και τον εσωτερικό μου κόσμο.
Δεν θα με έλεγα "καινούργια" στο χώρο γιατί έχω ξαναφτιάξει ιστοσελίδες αλλά υποθέτω δεν ήταν αυτό που αναζητούσα. Τι σημασία έχει; Λίγα πράγματα για εμένα. Αλήθεια, θα κάνω μια προσπάθεια να σας περιηγήσω στα βαθύ του εαυτού μου αλλά νομίζω θα αποτύχω. Αρχικά, δεν φιλοδοξώ να γίνω μεγαλοδικηγόρος και να βγάζω εκατομύρια τον μήνα. Ούτε η ιστοσελίδα μου να γίνει η πρώτη στις προβολές. Ψάχνω να κάνω αυτό που αγαπάω και η επιτυχία ας έρθει... δεν με απασχολεί. Δύο όνειρα έχω. Να πρωταγωνιστώ σε μια σκηνή και τα ζεστά χειροκροτήματα να με παρηγορούν.. επίσης να κατακτήσω τον κόσμο. Όχι όπως φαντάζεσαι. Να τον γνωρίσω, να τον ταξιδέψω. Φυσικά θα ήθελα όλα αυτά να έχω ένα καλό φίλο να τα μοιραστώ. Όχι απαραίτητα σύντροφο για να με κάνει να νοιώθω ξεχωριστή με τον τόσο καλό χαρακτήρα του. Τον μοναδικό, όπως τον φωνάζουν. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτός. Αυτός που κάποια μέρα θα με κάνει να θέλω να περάσω όλη μου την ζωή μαζί του. Πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μια διαφορετική πτυχή του εαυτού μου. Μπορώ να είμαι ευτιχισμένη και χωρίς αυτόν. Γιατί τί νομίζετε πως είναι η ευτυχία; Τα παθιασμένα φιλιά και οι αγκαλιές; Ευτυχία για μένα είνα να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Να αισθάνομαι αυτή τη φλόγα να σιγοκαίει στην ψυχή μου. Επίσης η ευτυχία δεν είναι κάτι ακατόρθωτο... είναι καθημερινές στιγμές με οικογένεια και φίλους. Σίγουρα και με τον σύντροφο αλλά και χωρίς αυτόν μπορείς να υπάρχεις. Σε κούρασα φίλε που διαβάζεις. (Αν υπάρχεις.) Οπότε σιγά-σιγά θα κλείσω. Θα ήθελα να προσθέσω πως εδώ με τον ερχομό του καινούργιου χρόνου θα καλλιεργήσω τις σκέψεις μου τα όνειρα μου και ένα κομμάτι του εαυτού μου. Θα τα βρούμε όμως αυτά αργότερα.