Όνειρα

Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Οι σκέψεις μου οργίαζαν και στα μάτια μου έπλαθα εικόνες και στιγμές που ανυπομονώ να ζήσω. Και μετά από ένα τόνο νερό και λίγο γράψιμο, να ο ύπνος. Επιτέλους.

Δεν το περίμενα αυτό που ονειρεύτηκα.
Πάλι πρωταγωνιστούσε αυτός... 
Ο γνωστός Αυτός που κάθε κορίτσι υποφέρει για χάρη του...
Δεν ήταν εκεί παρών όπως πιστεύεις...
Μόνο το όνομα του άκουγα...
Δεν έβλεπα τα μάτια του, ούτε αντίκρισα την όψη του.
Ήταν όπως και στην πραγματική ζωή.
Παρών αλλά απών. 
Και η μόνη ερώτηση που χαροπαλεύω να απαντήσω είναι -Γιατί;
Γιατί να βλέπω εικόνες από το παρελθόν;
Μέρη που ήμουν; Μέρη που αγάπησα;
Ανθρώπους που νοσταλγώ; 
Προσπαθώ να ξεχάσω το παρελθόν, να ζήσω το παρόν, και να φροντίσω για το μέλλον.
Αλλά χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει ούτε τώρα ούτε αύριο. Αλλά αν ζεις κάθε βράδυ αγκαλιά με το παρελθόν και τα δάκρυα καίνε στα μάγουλα σου, χάνεις το τώρα.
Και εγώ δεν θέλω να το χάσω, αλλά το πριν με κυνηγάει. Απροσδόκητα, χωρίς τη θέληση μου.
ΦΥΓΕ!